رواية ملاك الجاسر الفصل الثاني والثلاثون 32 بقلم لولو وائل

رواية ملاك الجاسر الجزء الثاني والثلاثون

رواية ملاك الجاسر البارت الثاني والثلاثون

رواية ملاك الجاسر الحلقة الثانية والثلاثون

مراد بحزن شديد:ندى ماتت
جاسر بصدمه:اى ماتت ازاى
حكى مراد كل حاجه لجاسر
جاسر:بنت ال مراد انت لازم ترجع مش هسيبك هناك أكتر من كدا
مراد:لازم اكمل الخطه
جاسر:لا يا مراد مش هسيبك تكون حياتك فى خطر ارجع اسكندريه وبعدين نبقى نشوف هنعمل اى
مراد:لا يا جاسر انا هكمل الطريق للاخر
جاسر:لا بلاش عند انا هتصرف انت ونادر بكره الصبح هترجعو خلاص
مراد:ماشى
جاسر:ماشى سلام
مراد:سلام
داليا:فى اى يا جاسر مالك
جاسر بحزن:ندى ماتت يا داليا
داليا بصدمه:ماتت ازاى

حكى جاسر كل حاجه
داليا بدموع:لى كده هى مش خايفه من ربنا هى كده ازاى
يوسف:انت هتسيب مراد هناك
جاسر:لا هخليه يرجع علشان كده هتبقى حياته فى خطر
داليا:ملاك لو عرفت هتزعل اوى
جاسر:حاسس انى ضايع بجد مش عارف اعمل حاجه ولا افكر زى زمان
يوسف:انت تقدر يا صحبى حاول واحنا معاك
جاسر:ثوانى وجاى
يوسف:رايح فين
جاسر:هقولكو لما اجى
يوسف:ماشى
عند مراد
مراد:وصلت خالد
نادر:أه فى اى مالك
مراد:مفيش احنا هنرجع اسكندريه بكره
نادر:لى مش هنكمل الخطه
مراد:لا جاسر عايزنه نرجع
نادر:ماشى هروح اجهز الحاجه
مراد:ماشى
عند ملاك
نور:مالك يا ملاك
ملاك:مش عارفه حاسه بخوف
نور:على مين
ملاك:مش عارفه انا مش مطمنه خالص
نور: اهدى ومتخافيش وخليها على الله

ملاك:ونعم بالله جاسم نام
نور:اه نام بس حاسه انو داخل على دور برد
ملاك:بجد طب هو سخن
نور:لما جسيته كان دافى
ملاك:طب انا دخلاله
عند جاسر
داليا:راح فين ده كلو
يوسف:اهو جه
داليا:كنت فين
جاسر:انا عرفت هنعمل اى من غير ما نكون فى خطر
داليا:هنعمل اى
جاسر:فى كاميرات فى البيت عندى محدش يعرف انها موجوده فين غيرى بس انا كنت ناسى
يوسف:كويس انك افتكرت بس برضو كنت فين
جاسر:مفيش حسيت نفسى مخنوق قولت افكر فى مكان هادى بس
يوسف:طب انت متأكد ان الكاميرات دى شغاله
جاسر:بقالى كتير مشغلتهاش
يوسف:اد اى كده
جاسر:بقالى عشر سنين
يوسف:لا والله وتشتغل دلوقتى
جاسر:هنشوف وان شاء الله هتشتغل
يوسف:ماشى هتشغلها امتى
جاسر:لما مراد يجى
يوسف:ماشى
عند جانا
جانا:ماما
فوزيه:نعم

جانا:رايحه فين
فوزيه:رايحه عندى مشوار مهم وجايه
وجريت جانا وحضنت امها
فوزيه:فى اى يا بت مالك
جانا:مفيش بس مش عايزاكى تزعلى منى
فوزيه:انا مش زعلانه منك انا ماشيه باى
جانا:باى
صعدت جانا الى غرفتها
جانا:كدا بقى اقدر اعرف بتعملى اى واسمع كل حاجه
بس يارب متخدش بالها من الجهاز هو صغير اوى بس الى يركز بقى
فتحت جانا جهاز
جانا:هى بتكلم مين
(انا هكتب الى بتقولوه كأن جانا بتسمعها بظبط)
فوزيه:انا جايه اهو قربت اوصل انتى فى القصر ولا الشركه ماشى خمسه وهكون فى القصر
جانا:قصر اى الى هتروحو معقول قصر جاسر
فوزيه:وصلت اهو انتى فين ماشى انا هستناكى جوا
فوزيه:ازيك يا خيريه لما روفان تيجى قوليلى
خيريه:ماشى
جانا:يبقى زى ما توقعت قصر جاسر بس راحت تقابل روفان لى
بعد شوايه
فوزيه:كنتى عايزانى فى اى
روفان:عايزه نصفى الحساب الى ما بنا
فوزيه:حساب اى
روفان:انا عملت زى ماانتى عايزه وقتلت ندى وعينت فريده
فوزيه:انتى مقتلتيش ندى بأمر منى بس علشان هى كانت بتراقبك صح ولا غلط
روفان:صح بس لو اتحبست مش هبقى لوحدى يا فوزيه علشان كدا لازم تعرفى اى حد عايز يأذينى تيجى تقوليلى
فوزيه:عايزه حاجه تانيه
روفان:استنى ثانيه تعالى يا خيريه بطلى تقفى زى الحراميه كدا

خيريه:انا كنت
روفان:متعمليش فيها الملاك البريئ
خيريه:عايزه اى
روفان:ماانتى هتبقى معايا فى الصوره زيك زى فوزيه
خيريه:لى انشاء الله
روفان:مش انتى الى سميتى اهل جاسر
خيريه:مانتى كنتى معايا
فوزيه:انا عايزه اعرف لى يا خيريه عملتى كدا مع ان جاسر كان بيعتبرك زى امه
خيريه:لانه هو الى قتل ابنى بدم بارد ومن غير رحمه وانا مش هسيب الا لما احرمه من ابنه
جانا:يلهوى كدا ملاك فى خطر من الناحيتين لازم جاسر يصالح ملاك فى أقرب وقت مش هينفع تعيش لوحدها اكتر من كدا بس ازاى وروفان محصراها
روفان:روحى يا خيريه انتى
خيريه:ماشى
فوزيه:طبعا انتى الى قتلتى ابن خيريه جاسر عمره ما يقتل ولا انا غلطانه
روفان:طلعتى ذكيه بس بلاش بقى تروحى تقولى لحد علشان نهايتك متبقاش على ايدى
فوزيه:ماشى مش هقول حاجه بس هو جاسر سافر ليه فاجئه كدا مش خايفه يرجع ملاك
فوزيه: متخافيش مش هيرجعها انا قولتله انى فى رجاله محصرين ملاك بس انا لسه بدرو على ملاك علشان لو هو وصلها قبلى اللعبه كلها هتبوظ
فوزيه:انا ماشيه علشان محدش يشك فى حاجه
روفان:ماشى
جانا:يعنى روفان متعرفش مكان ملاك انا لازم اقول لجاسر